در روزگاری که کرامت انسانی به تاراج قومیت می‌رفت در آن زمان که عبودیت را عفریت جهالت به برهوت شرک رانده بود و سیاهی و ظلمت آنچنان خورشید روشنائی و عدالت را در جهان بلعیده بود که زندگی انسان تعبیری جز تسلیم و اسارت نداشت و انسان قربانی مطلق فساد فراگیری بود که از سوی حاکمان زر و زور و تزویر بر جوامع بشری حاکم کرده بودند، روزگاری که میوه اش فتنه و خوراکش مردار بود و سایه های ترس شانه های مردگان را می لرزاند، تازیانه ستم عاطفه ها را از چهره ها می سترد و دخترکان بی گناه در خاک سرد زنده به گور می شدند.

در این هنگام بود که مولودی بسیار مبارک و پر برکت چشم به جهان گشود که چشم هستی به جمالش روشن شد همو که وعده بشارت آمدنش در تورات و انجیل و..... داده شده بود، حبیبی می آید که طبیب دل است و عطر دل انگیز گل واژه های کلام او ملک و ملکوت را به رایحه ی توحید کلمه، و کلمه توحیدی معطر می سازد، آری هنوز هم فرمان مطاع او مسلمانان را به میثاق اخوت دعوت می کند و بشریت را به همزیستی مسالمت آمیز فرا می خواند یا رسول خدا آمدی با دست ‌هایی از بوی بهشت با نگاهی به وسعت عشق و تبسمی ‌به زیبایی محبت، هدیه ‌ای آوردی به گران قدری توحید و چه پر بها بود هدیه ات، قدم ات و نَفَس ات .

مولود مبارکی که اراده الهی برای مبارزه بی زوال با جاهلیت و شرک و ظلم و تباهی پا به جهان گذاشت و جهان را در احاطه کامل خویش گرفت و پرچم دار سعادت نهایی انسان شد و انسان را از ظلمات جهل و فساد و ظلم به سوی نور و ایمان و عدالت حرکت داد و تجلی بخش غلبه حق بر باطل شد.

حضرت محمد مصطفی (صل اله علیه و آله و سلم) عرش نشینی بود که آمده بود تا فرش نشینان را هم با خود به عرش ببرد، حق تعالی آن عزیز ارزشمند و با برکت را از میان امّی ها برانگیخت، اما بشر تا ابد در مقابل علم خدادادی او اُمّی است، عزیزی آمد که با آمدنش، شعر بشریت شعور پیدا کرد او مهربان بود، امین بود، پاکدامن و عفیف بود، شجاع و دلاور بود، دوستدار مستمندان و یتیمان بود او به لبخندی، هر تنابنده ای را بنده خود می کرد هر چه داشت با مستمندان قسمت می کرد.

فقط یکی از بزرگترین دستاوردهای حضرت محمد (ص) که تا آن زمان هیچ کسی نیاورده بود جهانی کردن نعمت بزرگ خواندن و نوشتن و عالم گیر کردن علم و دانش در جهان آن زمان برای همه مردم عادی بود و اگر میلیاردها انسان عشق حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) را در دل دارند به این خاطر است که او هیچ وقت از شمشیر برای پیشبرد کارهایش استفاده نمی کرد برای همین هم هست که هیچ پادشاه و امپراطوری قدرتمندی در تاریخ جهان نیست که همچون آن عزیز مورد اطاعت و احترام قرار گرفته باشد.

اگر بخواهیم از بزرگترین مصیبت تاریخ بشریت از اول هستی تا پایان جهان نام ببریم باید از رحلت جانگداز حضرت محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله) نام برد چرا که در روز رحلت پیامبر اسلام بزرگترین مصیبت برای جهان اسلام اتفاق افتاد و با وفات آن عزیز بزرگوار ریسمان اتصال بین خدا و انسان برای همیشه قطع شد.

در این روز سنگین و اندوهناک، گوئى این حضرت محمد (ص) نیست که از دار دنیا میرود، بلکه همه انبیا و پیامبران هستند که از این جهان می روند مرغ جان پیامبر خاتم قصد پرواز از قفس تن مطهرش را دارد او که نفسش زندگى بود و امید، حرفهایش هیجان بود و تلاش، قدمها و حرکاتش زندگى ساز بود و انسان ساز و لبخندش هر مشتاق عاشقى را به وجد می آورد، آسمان بر بام خانه پیامبر خدا منتظر است انگار که کواکب از حرکت باز ایستاده اند و زمین دیگر نمى چرخد.

عظمت سنگینی و ناگواری فاجعه رحلت پیامبر خاتم به قدری اندوهناک است که در حقیقت درک ما از بزرگی این فاجعه عاجز و ناتوان است با رحلت پیامبر خاتم رشته ای پاره شد که در مرگ دیگران چنین قطع نشد و آن نبوت و فرود آمدن پیام و اخبار آسمانی بود، ای پیامبر خاتم مصیبت تو دیگر مصیبت دیدگان را تسلی دهنده است.

رحلت پیامبر (ص) قطع ارتباط وحی با زمین و خسرانی عظیم و مصیبت بزرگ و فاجعه ای جبران ناپذیر برای بشریت بود مصیبت رحلت پیامبر(ص) این برکت بسیار ارزشمند خداوند بر انسان نه تنها برای مؤمنان و محبان آن حضرت جانگداز بود بلکه عالم انسانیت و جهان بشری از فیض وجود آن خورشید هدایت و رحمت محروم شدند.

حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) تنها پیامبری است که کردار و گفته ها و سخنانش بلافاصله نوشته می شدو اینک بعد از هزار و چهارصد سال می فهمیم که چقدر احادیث و سخنانش دارای صحت، دقت و درستی است، و هر آنچه را که او گفته است با فهم و ذوق همه انسانهای گذشته و آینده قابل درک و فهم است.

ایام جانگداز سالروز رحلت حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی صلوات اله علیه، زیباترین، کامل ترین و برترین انسان در عالم آفرینش است که عصاره خلقت و قاموس تمامی ارزش هاست، حضرت محمد (ص) وارث فضایل و برتری های تمام انبیاست، و خداوند در مقابل معرفت و بندگی اش، او را بر جهانیان سروری داد، و به حریمی برد که جبرئیل امین، توان پر کشیدن بدان سوی را نداشت.

حضرت محمد (ص) ستایش شده خداوند است و ستوده نام گرفته است، پیامبری که سراپا فضیلت و رحمت و منبع خیر و نیکی و بزرگواری است، در قبول دعوت او کسانی پیشرو بودند که او را بیشتر از هر کسی می شناختند و به راستی کردار و گفتارش ایمان کامل داشتند، آن بزرگوار، اسلام، دین راستین و کامل خداوند را برای بشر به ارمغان آورد، اسلامی که هدفش گسستن بندهای اسارت و بندگی از دست و پای افراد بشر است.

این ایام جانگداز، سالروز رحلت حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی صلوات اله علیه، زیباترین، کامل ترین و برترین انسان در عالم آفرینش است که عصاره خلقت و قاموس تمامی ارزش هاست، حضرت محمد (ص) وارث فضایل و برتری های تمام انبیاست، و خداوند در مقابل معرفت و بندگی اش، او را بر جهانیان سروری داد، و به حریمی برد که جبرئیل امین، توان پر کشیدن بدان سوی را نداشت.

حق تعالی آن عزیز ارزشمند و با برکت را از میان امّی ها برانگیخت اما بشر تا ابد در مقابل علم خدادادی او اُمّی است سلام و صلوات بر مولود مبارکی که با آمدنش شعر بشریت شعور پیدا کرد، بت پرستی و شرک از ساحت بشریت زدوده گشت، شعله های هزار ساله شرک و خفقان نابود شدند و طاق های بلند و ترسناک فرو ریختند.

از زمان آدم ابو البشر تا زمانی که اسرافیل در صور بدمد، کسی به منزلت حضرت محمد (صلوات اله علیه) نمی رسد و وجود اقدسش یگانه منبع فیض است و منجی آدمیان از ظُلمات جهل.

فرارسیدن ایام سالگرد وفات حضرت محمد مصطفی (ص) و شهادت مظلومانه سبط اکبر پیامبر، امام حسن مجتبی(ع) بر تمامی مسلمان، شیعیان جهان و مردم عزیز و ولایتمدار ایران تسلیت باد.